latinski ljubavnik (engl. Latin lover), naziv za tip u filmskom sustavu zvijezda, a odnosi se na lik romantična egzotična i/ili ezoterična ljubavnika, često i zavodnika u pretežito melodramskim djelima. Naziv je nastao prema prvim interpretima, koji su uglavnom bili »latinskoga« (romanskoga, južnjačkoga) podrijetla. Tip se javio početkom 1920-ih – djelomice kao suprotnost tipu čovjeka od akcije – proširio se najviše zahvaljujući golemoj popularnosti R. Valentina, a ubrzo se pojavio i niz njegovih »derivata« s glumcima bez »latinskih« obilježja (npr. John Gilbert i J. Barrymore). Nakon izuma zvučne tehnologije i prevladavanjem sve realističnijih tendencija popularnost se tipa smanjila, no bilo je nastavljača među kojima su najpoznatiji Ch. Boyer, a po nekim ulogama i britanski glumci, npr. L. Howard i L. Olivier. Tip se nakon II. svjetskog rata pojavljivao u ponekim, uglavnom sporednim ulogama, no izraz je opstao i u svakidašnjoj uporabi.
